Kościół parafialny p. w. św. Stanisława bpa. Parafia wzmiankowana na 1419 rok. W drugiej połowie XVII wieku kościół drewniany p. w. św. Wawrzyńca. Obecny zbudowany w latach 1773 - 1777 z fundacji Maksymiliana Mielżyńskiego pisarza w. koronnego, właściciela wsi. Odnowiony w 1949r., polichromia Józefa i Łucji Oźminów 1956r. otoczony murem z końca XVIII wieku z trzema bramkami od zachodu. Późnobarokowy.

Orientowany. Murowany, otynkowany. Trzynawowy, halowy, trzyprzęsłowy. Na rzucie prostokąta, z czworoboczną wieżą przy fasadzie zachodniej. Półkoliste wybrzuszenia ścian pośrodku elewacji bocznych i wschodniej akcentują centralną kompozycję wnętrza: cztery pięcioboczne, opięte parami pilastrów filary dźwigają kopulaste, wsparte na parzystych gurtach, sklepienie środkowego przęsła nawy głównej oraz wydzielają węższe przęsła naw bocznych, prezbiterium i zachodnie przęsło nawy głównej, kryte sklepieniami żaglastymi na gurtach, spływającymi na przyścienne pilastry. Przy prezbiterium w przedłużeniu naw bocznych wydzielone: zakrystia i loża kolatorska, nad którymi empory otwierające się arkadami na kościół. Chór muzyczny wysunięty ku nawie linią wklęsło – wypukłą, wsparty na trzech arkadach, o filarach rozczłonkowanych pilastrami. Elewacje zewnętrzne ożywione pilastrami. Okna zamknięte półkoliście. Wieża trzykondygnacjowa, ogzymsowana, z pilastrami w narożnikach; okna zwieńczone falistymi gzymsikami; hełm barokowy z latarnią. Po bokach wieży półszczyty fasady zachodniej ze spływami. Dach na kościele trójspadowy, kryty dachówką. Zewnątrz we wschodniej ścianie kamień węgielny z datą 1773 oraz inicjałami MM fundatora i KZC jego żony Konstancji z Czapskich.