Jan Fornalik urodzony 1878 zmarł 1947. Uczestnik I wojny światowej 1914-1918 we Francji. Po powrocie z I wojny walczył w powstaniu wielkopolskim. Pochowany w Nieparcie. Razem z nim walczyli bracia jego żony Józef, Wawrzyn i Ignacy Giezek z Rzeczkowa. Wawrzyn i Ignacy zginęli w czasie działań powstańczych na terenie Rawicza.

 

 

 

Powstańcy Wielkopolscy na naszym cmentarzu
W poświąteczny, tak jak w tym roku, piątek 27 grudnia 1918 r. do Poznania wbrew zakazowi dowódcy V Korpusu Armii w Poznaniu - gen. Fritz von Bock und Polach przybywa Ignacy Jan Paderewski. Jego przybycie i następujące po nim wydarzenia zapoczątkowały wybuch Powstania Wielkopolskiego. Warto siedząc w ciepłym zaciszu domowego ogniska, w świątecznym nastroju pomyśleć o tych, którzy od tych poświątecznych dni stawili czoło pruskiemu zaborcy. Udowadniając swój gorący patriotyzm i umiłowanie Ojczyzny gotowi byli oddać swoje życie za wolność i niepodległość Wielkopolski, jej powrót do Polski. Dwaj spośród około 70 000 żołnierzy armii powstańczej, ochotnicy walczący od pierwszych jego dni, pochowani są na naszym cmentarzu parafialnym. Grób pierwszego z nich znajdziemy na cmentarzu po prawej stronie głównej alejki. To pan Stanisław Mierzejewski urodzony 1 V 1902 r. w Poniecu. Jego ojciec był leśnikiem. Do powstania poszedł jako jeden z najmłodszych ochotników, z własną bronią myśliwską. Walczył na froncie południowo – zachodnim, w rodzinnych stronach. Prawdopodobnie na dowodzonym przez podporucznika Józefa Ceptowskiego odcinku ponieckim uczestnicząc w bojach o Waszkowo i Gościejewo (19 I 1919 r.), Miechcin, folwark Klapowo (12 II 1919 r.). Siłami niemieckimi na tym odcinku dowodził gen. Lepper. W wolnej Polsce kontynuując rodzinną tradycję został leśnikiem, jak mówi mieszkający w Poznaniu syn Andrzej był fanatykiem na tle lasu. W 1939 r. brał udział w wojnie obronnej, walczył pod dowództwem gen. Kleeberga. Wzięty do niewoli we wrześniu 1939 r. był w niej do lutego 1945 r. Pracował jako robotnik rolny u bauera czyli niemieckiego gospodarza na ziemiach, które po wojnie odzyskaliśmy. W okresie powojennym pracował jako leśnik w Nadleśnictwie Międzyrzecz Wielkopolski. W 1961 r. przeniósł się do Mechowa. Z lasem związany był do ostatnich chwil życia, jeszcze jako emeryt pracował na pół etatu. Zmarł 10 IX 1984 r. mieszkając w Mechowie, do końca nie chciał opuścić umiłowanego lasu. Do samotnie mieszkającego staruszka, żona zmarła w 1978 r., między odwiedzinami syna często zaglądali i pomagali mu w państwo Teresa i Edward Majchrzakowie z Wierzenicy. Za udział w Powstaniu Wielkopolskim, wojnie obronnej i powojenną pracę został uhonorowany licznymi odznaczeniami: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Medalem Zwycięstwa i Wolności, Medalem za Warszawę 1939 i 1945. Uchwałą Rady Państwa z dnia 11 XI 1972 r. został awansowany do stopnia podporucznika. Z okazji 50 i 65 rocznicy Powstania Wielkopolskiego, Dnia Wojska Polskiego otrzymywał życzenia i dyplomy.